Auteur: Joke

In de herfstvakantie zijn we naar het Rijksmuseum geweest. Dat was weer genieten.
Alleen al het prachtige gebouw straalt veel rust uit. Dankzij de mondkapjes zijn de meeste mensen zich bewust om voldoende afstand te houden. Ook is het natuurlijk heel prettig dat er maar een beperkt aantal mensen het museum in mag. Wat een rust en ruimte. We volgen de oranje route en deze gaat over de tijd vlak voor de Gouden Eeuw.
Op den duur blijf ik hangen bij het meesterwerk ‘De zeven werken van Barmhartigheid’: Deze zeven panelen zijn gemaakt door de Meester van Alkmaar. Ze werden in 1504 in opdracht van de gasthuismeesters van het Heilige Geestgasthuis geschilderd. Van 1504 tot 1916 hingen de panelen in de Grote of St. Laurenskerk in Alkmaar. In 1916 werden ze aangekocht door het Rijksmuseum. De afbeeldingen gaan over: de hongerigen te eten en de dorstigen te drinken geven, de naakten kleden, de vreemdelingen herbergen, de zieken verzorgen, de gevangenen bezoeken en de doden begraven.

Prachtig om te zien deze zeven voorstellingen: Mooi hoe dit beschadigde werk toch bewaard is gebleven. Symbolisch wat mij betreft hoe het goede het kwade overwint. Tijdens de beeldenstorm van 1566, waarbij rooms-katholieke kerken door protestanten werden vernield, raakte het werk namelijk beschadigd.
Heel jammer dat woedende mensen dit werk vernielden. Want juist dit beeldverhaal laat zien hoe een goed mens hulpbehoevenden kan helpen.
Maar ja, wat is een goed mens…? Ik speur verder op internet en kom nog meer deugden tegen.

1. Prudentia: Voorzichtigheid – verstandigheid – wijsheid
2. Justitia: Rechtvaardigheid – rechtschapenheid
3. Temperantia: Gematigdheid – matigheid – zelfbeheersing
4. Fortitudo: Moed – sterkte – vasthoudendheid – standvastigheid – focus
5. Fides: Geloof, in Latijnse teksten vaak omschreven als Pietas
6. Spes: Hoop
7. Caritas: Naastenliefde/Liefde – liefdadigheid

De eerste vier deugden gaan terug naar de Griekse filosofen. De laatste drie komen van het slotvers van de brief van Paulus aan de mensen in Korinthe. Hoofdstuk 1 vers 13: geloof, hoop en liefde. Waarbij de liefde de allerbelangrijkste is.
En dan sta je daar te kijken naar het prachtige en beschadigde meesterwerk. In gedachten ga je terug naar de beeldenstorm. Wat een tijd was dat. Geweld is van alle tijden.
Wat dat betreft is er weinig nieuws onder de zon.
Mensen met korte lontjes komen we overal tegen. En niet in de laatste plaats mijn eigen korte lontje. In het verkeer bijvoorbeeld toen ik jonger was en soms haast had in de hectiek van mijn drukke gezin. Of recent tijdens het testen op het coronavirus. Wat was ik kwaad op die ongeduldige arts die met flinke kracht drie keer de wattenstok in mijn neus duwde…brr. De eerste, derde en zevende deugd prudentia, temperantia en caridas waren op dat moment ver bij mij te zoeken. Niet echt iets om trots op te zijn.
Toen de uitslag dat ik niet ziek was binnenkwam waren de goede eigenschappen natuurlijk weer een stuk makkelijker in praktijk te brengen in mijn beleving.
Klopt het dan toch wat de schrijver van het boek ‘De meeste mensen deugen’ beoogt? Dat de meeste mensen toch wel geneigd zijn om goede dingen te doen?
Maar waarom is er dan nog zoveel onrecht? En voel ik me regelmatig zo ontzettend tekortschieten?
Als ik denk aan de strijd in Syrië die maar niet stopt. Als ik denk aan de vluchtelingenkampen die overvol zitten. Als ik denk aan mijn eigen comfortabele leven in mijn luxehuis?
Ik kan dan wel schreeuwen ‘We gaan ze halen’ met gebalde vuist als ik denk aan de weinige
vluchtelingen die Nederland opneemt. Maar gaat er dan ook daadwerkelijk wat veranderen?
Wat kan ik eigenlijk meer doen dan bidden af en toe een gift storten of een petitie tekenen?
Waarom stond mijn wieg hier en niet in een oorlogsgebied?
Wat begrijp ik dat mensen wanhopig zijn en het soms niet meer weten. Dat lontjes korter worden en het ongeduld toeneemt.
Als ik me in mijn gunstige omstandigheden al soms zo betekenisloos voel, hoe moeten
mensen die echt niets hebben zich dan voelen…?
Terwijl ik deze blog schrijf komt er een melding dat het aantal besmettingen boven de 9000 is gestegen vandaag. Wat een zorgen en wat worden we op de proef gesteld en aan het denken gezet.
Ik kijk opnieuw naar het meesterwerk van de Meester van Alkmaar. Op ieder tafereel is de grote inspirator Jezus Christus te zien. Hij liet in zijn korte leven van 33 jaar zien wat barmhartigheid was.
Ik moet denken aan de woorden van Zijn leerling Johannes:

‘Niemand heeft ooit God gezien. Maar als we van elkaar houden, blijft God in ons. Dan is zijn liefde in ons volmaakt geworden.’

Wauw … volmaakt, is dat niet iets wat we allemaal willen? Wie wil er nou niet volmaakt zijn? En wie lukt het om volmaakt te zijn?
Maar kan die volmaaktheid dan toch… als we van elkaar houden? En is van elkaar houden dan ook je verzoenen met elkaar? En als dat niet meer mogelijk is, toch elkaar respecteren en elkaar het licht in de ogen gunnen? Moeilijk maar biedt het ook mogelijkheden? Doet mijn keus er toch zeker toe?

Ik ga weer verder beste mensen. Op dit kleine stukje aarde toch maar ‘gewoon’ mijn best doen om weer te houden van de mensen om mij heen. Goede doelen steunen. Mijn tijd nuttig besteden.
Vriendelijk zijn en mezelf niet het belangrijkste vinden.
Soms makkelijk en soms o zo moeilijk.

En jij? Hoe doe jij dat?
Kracht gewenst in deze roerige tijd en liefs,

J O K E

Op deze dinsdag 6 oktober deel ik graag wat bemoedigende woorden over L I C H T.
Licht hoezo? Zo licht is het leven op dit moment niet. Allerlei zorgen en problemen buitelen over
elkaar heen. Meest opvallende bericht vandaag is de maatregel van minister Grapperhaus:
kerken en moskeeën mogen nog een maximum van 30 mensen toelaten tijdens hun diensten.
Aanleiding is een kerk in Staphorst, waar zich men wel aan de afstand hield maar waar gezongen
werd en geen mondkapjes gedragen werden.
Iedereen moet offers brengen en geduld hebben. En juist nu hebben we elkaar ook zo hard nodig.

Vorige maand las ik het verhaal van Samuel Wells uit Londen. Hij vertelde over de kerk.
‘De kerk heeft vaak een laag zelfbeeld. Vroeger zat de kerk vol en hadden we invloed in de
maatschappij, maar die tijd is voorbij. Wij doen dus iets niet goed. We hebben het gevoel van iemand die werkloos is: niemand heeft ons nodig.
Als we dat nu eens omdraaien naar een houding van nederigheid. God geeft ons alles wat we nodig hebben; laten we ons openstellen om dat te ontvangen.’
Aan het woord is Samuel Wells – een Engelse theoloog die voorganger is in de St. Martin-in-the Fields, een kerk in het centrum van Londen.
Hij pleit voor een nieuwe Reformatie: ‘Niet vergeving van zonden centraal, maar Gods koninkrijk dat komt. Het grote probleem is niet de zonde of de dood maar het isolement. God wil met mensen omgaan. Dat was het doel van zijn schepping. God is relatie – in zichzelf al: Vader, Zoon en Geest. Als mensen weerspiegelen we dat.
Wij denken in de kerk vaak vanuit schaarste. Maar God geeft overvloed. Hij geeft ons alles wat we nodig hebben. Als er schaarste is komt het doordat wij niet zien hoeveel Hij ons geeft in elkaar en in de vreemdeling – of die wij als zodanig beschouwen. Daarom is het belangrijk om niet als kerk te gaan uitmaken wie er wel en niet bij hoort – dat is niet nederig. Kerk-zijn is inclusief.
Ons probleem is niet alleen de zonde of de dood, maar de vervreemding in de vier relaties waarin je als mens leeft: met God, met jezelf, met elkaar en met de schepping. Verzoening in die relaties is de kern van het evangelie. En de hemel is waar we in al die vier relaties in volkomen harmonie zijn. De kerk wordt in de Bijbel wel ‘fundament en pijler van de waarheid’ genoemd.
Die waarheid is Christus, de kerk is zijn lichaam. Hij is volkomen God en volkomen mens. Dat is wat anders dan: wij hebben de waarheid en moeten van anderen niets aannemen. De vrucht van de Geest is buiten de kerk ook te vinden. De Geest vernieuwt en verrast de kerk voortdurend.’
Tot zover de woorden van Samuel Wells in het ND van zaterdag 10 september.

Woorden waar ik blij van word en hoop uit put.
Het doet me denken aan Jezus. Met regelmaat word ik herinnerd aan de Bergrede.
Jezus gaat hier zijn leerlingen uitleg geven over de nieuwe wereld. Dan noemt Hij negen
onderwerpen om aan te geven voor wie het echte geluk is.
Voor mensen die weten dat ze God nodig hebben. Voor hen is Gods nieuwe wereld.
Voor mensen die verdriet hebben. Want God zal hen troosten.
Het echte geluk is voor mensen die vriendelijk zijn. Want aan hen zal God de aarde geven.
Voor mensen die doen wat God wil en dat het allerbelangrijkste vinden is het echte geluk. Want God zal hun moeite belonen.
Het echte geluk is voor mensen die goed zijn voor anderen. Want God zal goed voor hen zijn.
Het echte geluk is voor mensen die eerlijk zijn. Want zij zullen God zien.
Voor mensen die vrede sluiten is het echte geluk. Want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
Het echte geluk is voor mensen die lijden omdat ze doen wat God wil. Want voor hen is Gods nieuwe wereld.
Het echte geluk is voor jullie. Jullie zullen het misschien moeilijk hebben omdat je bij mij hoort. Als je uitgescholden of gevangengenomen wordt. Of als mensen allerlei leugens vertellen over je – wees dan blij en vrolijk. Want jullie krijgen een grote beloning in de hemel. De profeten van vroeger werden net zo slecht behandeld als jullie. (Mattheus 5 Bijbel in gewone taal.)

Klaar staan voor mensen heeft zin. Licht verspreiden. Zoals een stad op een berg die door iedereen gezien wordt. Elkaar steunen, zien en opzoeken blijft broodnodig. Ook al is het in een kleine groep.
Juist in die kleine groep mensen kan je elkaar tot een hand en een voet zijn. Misschien geen knuffel of zoen waar je zo naar verlangt. Maar die aanraking van je elleboog of voet, die blik, die lach en lieve woorden maken het verschil. Alles wat je aandacht geeft groeit. Wees goed voor elkaar en zoek elkaar op. Online of live. Trek aan de bel wanneer je je eenzaam voelt en iemand nodig hebt om bij uit te huilen. Uit te razen als je boos bent of je verdriet, angst of blijdschap mee te delen.
Je bent niet alleen en weet dat je Hemelse Vader je altijd hoort en ziet.
Bid hem of hij je nabij wil zijn en mensen op je pad wil brengen als je je alleen voelt.
Het ga je goed. Blijf gezond en houd moed. Het Licht is er altijd en overwint de duisternis.

Zin om een keer te sparren en of een wandeling door de natuur te maken?
Van harte welkom 🙂
Vaarwel, adieu en lieve groet,
J o k e

En ja, daar is hij eindelijk. Het logo van Adieu, praktijk voor coaching & counseling.
Met dank aan Ellen Brouwer die meerdere ontwerpen voor mij heeft getekend.
Ik heb gewacht tot het moment dat ik mijn opleiding onderwijskunde en begeleiding heb afgerond.
Heel feestelijk was het dat ik, ondanks de corona periode en zonder vertraging, dit diploma de dag na m’n verjaardag mee naar huis mocht nemen. Bij Ellen kon ik in het voorjaar mijn wensen voor het logo aanleveren. Ik begon met de vuurtoren.

Destijds in 2017 was dit mijn eerste foto om aandacht te vragen met Adieu. Nadat ik de
opleiding pastorale hulpverlening had afgerond vond ik dat een passende foto voor de site.’ De Heer helpt mij altijd, hij is als een licht in het donker. Ik ben voor niemand bang.’
Deze tekst uit psalm 27: 1 inspireerde me. Het is een tekst die gaat over licht, maar ook de
enige psalm die gaat over je vader en moeder.

Mijn grote angst was hoe ouder ik werd dat ik mijn ouders eens op een dag zou gaan verliezen. Aan hen heb ik veel te danken. Hun liefde en betrokkenheid hebben enorm veel voor mij betekend. En natuurlijk kwamen die dagen van afscheid wel. Eerst mijn vader in juli 1997 en daarna in september 2001 mijn moeder.
Beiden stierven aan kanker en veel tranen zijn er gevallen. Juist omdat er ook zoveel
vreugde en liefde was moesten we veel loslaten.
Maar niet zonder hoop. Zij beiden lieten op hun eigen manier zien wat het voor hen
betekende om te vertrouwen op God.
Psalm 100 staat hier symbool voor: ‘Dient de Here met vreugde. Zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid en Zijn trouw tot in verre geslachten.’ Licht als baken als het donker is.
Deze boodschap gaf mij kracht. En dit te delen met mensen vond en vind ik nog steeds
hoopvol en boeiend.
Maar om de vuurtoren in het logo weer te geven deed ons beiden toch wat aan een
uitvaartonderneming denken. 😉

Het woord Adieu is een afscheidswoord. Ik vind het een mooi woord.
Tenslotte is het hele leven afscheid nemen.
Van je versleten sokken tot je meest intieme geliefden. En dat is nogal een verschil.
Alles is vergankelijk, maar alles wordt ook weer nieuw. En op de weg naar die nieuwe
wereld wens ik mezelf en iedereen het goede toe.
Op de school waar ik heel lang gewerkt heb kregen de kinderen dit woord Adieu mee ter
bemoediging.
‘Vaarwel, het ga je goed, God gaat met je mee. Hij zal je beschermen tegen gevaren.’

Een foto van een reiger heb ik ook op mijn site staan.
Ellen tekende de vogel heel kunstig. Het zag er strak uit.
Als ik een reiger tegenkom word ik altijd blij. En ik kom er nogal wat tegen achter ons huis
tussen het groen van de weilanden en de sloten.
Zo prachtig, roerloos en geduldig staat deze vogel te wachten op zijn kans om een visje of
kikker te bemachtigen.
Om daarna ineens, onvoorspelbaar wanneer .., zijn vleugels uit te slaan. Om een stukje
verderop weer geduldig, rustig en roerloos te staan wachten op zijn kans.
Dit elfje kwam bij me op toen ik weer een keer naar deze vogel keek:

Plots
de reiger
stil en vastberaden
water lucht en aarde
evenwicht

Voor mij een teken van geluk en hoop, als ik dit schijnbaar onbeduidende dier tegenkom en geduldig bezig zie in de natuur.
Maar om deze in mijn logo op te nemen deed me toch iets teveel denken aan de ooievaar in het logo van een bedrijf gespecialiseerd in babyspullen…

Mijn derde foto is het bootje getekend door mijn schoonvader.
Uiteindelijk heb ik voor deze afbeelding gekozen.
Vroeger zei hij wel eens gekscherend ‘als jij de kinderboeken nu schrijft dan maak ik de
tekeningen erbij..’ Het is er toen niet van gekomen.
Maar op deze manier wil ik een ode aan hem brengen.

Zijn bootje staat voor mij symbool voor Vaarwel.
Mijn schoonvader was een bijzondere man met veel talenten. Zijn gevoel uitte hij in zijn
tekeningen. Er zat veel schoonheid, humor maar ook symmetrie in. Wiskundig precies
tekende hij een kathedraal.
Maar ook bijvoorbeeld het portret van prinses Astrid (1905-1935) de moeder van Koning Boudewijn van België. En dat was dan net een foto.
Of spotprenten bijvoorbeeld over Hitler. Beroemd zijn zijn grote wolkenpartijen die hij
tekende boven het platte polderlandschap. Mede daardoor hield hij van de plek waar hij
woonde in de Noordoostpolder.
Dik Kortenoeven was een gelovige man die vertrouwde op God.
Hij leefde ons hierin voor als vader, schoonvader en opa. De zin ‘Verblijd ons door Uw daden’ neem ik soms over als ik voorga in gebed. Pa liet daarmee zien dat hij geloofde en vertrouwde dat God invloed had op ons leven.
Ik ben daarom ook heel blij dat Ellen dit bootje van hem verwerkt heeft in het logo van
Adieu.

Wil jij doorpraten over wat jou beweegt? Dan loop ik graag een stukje met je mee.
Adieu, het ga je goed!
Lieve groet en tot ziens,

J O K E